Rysunek gumą arabską


Niezbędne materiały:

  • guma arabska
  • szelak
  • asfalt
Podobne techniki
2

Rysunek gumą arabską jest szybką i pewną metodą maskowania powierzchni, które powinny pozostać białe. Guma arabska może zostać użyta do zatrzymania w danym stanie zamalowanych nią elementów. Stosuje się ją do pokrywania brzegów kamienia w celu zabezpieczenia ich przed tłustymi śladami, które mogłyby powstać podczas opracowania rysunku. Rysunek, maskowanie gumą jest odporne (nie rozpuszcza się) na techniki rysunkowe i te, na bazie terpentyny, acetonu i innych – nie-wodnych – technik. Woda bowiem rozpuszcza gumę arabską tworząc z nią trudne do przewidzenia lawowanie (lub po prostu białe plamy).
Malując gumą arabską – pracujemy w negatywie.

1

Na suchym, dobrze utartym kamieniu wykonujemy rysunek pędzlem zamoczonym w gumie arabskiej. Efekt jest zależy od ilości substancji na pędzlu – półsuchy, twardy pędzel, zostawiać będzie charakterystyczne, cienkie, ostre ślady, podczas gdy miękki, w pełni nasączony – raczej organiczne formy. Gumą można prószyć, odciskać stemple…
Każdy rysunek wykonany w ten sposób będzie całkowicie biały, pod warunkiem, że namalowany zostanie na niezatłuszczonej powierzchni. W galerii powyżej znajduje się przykład rysunku gumą na kamieniu pokrytym cienką warstwą dosyć rzadkiego asfaltu.

2

Kiedy guma arabska wyschnie, można wyznaczyć format, w którym zamknie się rysunek (o ile ten krok nie został wykonany wcześniej). Powierzchnię poza formatem również należy zamalować gumą arabską.

3

Po wyschnięciu, przecieramy powierzchnię kamienia szelakiem i asfaltem. Jeśli rysunek został wykonany na podłożu asfaltowym, należy je wymyć terpentyną przed nałożeniem szelaku i asfaltu.

4

Kolejnym krokiem jest dokładne wymycie gumy arabskiej – później można rozpocząć wałkowanie. Rysunek powinien być ostry i kontrastowy.

5

Drugie trawienie nie musi być silne (chyba, że mamy do czynienia z rysunkiem gumą na podłożu asfaltowym). Wystarczy – po kalafonii i talku – sama guma arabska i ewentualnie niezbyt silna substancja trawiąca tylko w białych, niedrukujących strefach.

Autorem opisu techniki jest Anna Trojanowska